دارچین یک ادویه رایج برای چندین قرن توسط فرهنگ های مختلف در سراسر جهان است و از پوست داخلی درختان از جنس دارچین، یک گیاه همیشه سبز استوایی که دو گونه اصلی دارد به دست می آید.
علاوه بر مصارف آشپزی، در طب بومی آیورودا دارچین دارویی برای بیماری های تنفسی، گوارشی و زنان در نظر گرفته می شود تقریباً هر قسمت از درخت دارچین از جمله پوست، برگ، گل، میوه و ریشه، کاربرد دارویی یا آشپزی دارد.
روغن‌های فرار به‌دست‌آمده از پوست، برگ و پوست ریشه به‌طور قابل‌توجهی از نظر ترکیب شیمیایی متفاوت هستند، که نشان می‌دهد ممکن است از نظر اثرات دارویی نیز متفاوت باشند.
بخش‌های مختلف گیاه دارای مجموعه‌ای از هیدروکربن‌های مشابه در نسبت‌های مختلف، با ترکیبات اولیه مانند: سینامالدئید (پوست)، اوژنول (برگ) و کافور (ریشه).
بنابراین پودر دارچین گلها مجموعه‌ای از روغن‌های مختلف را با ویژگی‌های متنوع ارائه می‌کند که هر کدام ارزش آن را برای صنایع مختلف تعیین می‌کند به عنوان مثال، ریشه ای که کافور را تشکیل می دهد، برخلاف برگ و پوست آن دارای حداقل ارزش تجاری است.
این تنوع شیمیایی است که احتمالاً دلیلی برای تنوع گسترده ای از فواید دارویی مشاهده شده با دارچین است.
پودر دارچین حاوی سطوح بالایی از کومارین است که می تواند در دوزهای بالا سمی باشد اگر بیمار همزمان از داروهایی مانند وارفارین استفاده کند، مصرف روزانه بیش از 0.1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می‌تواند منجر به تأثیر قابل توجهی بر روی پروفایل انعقادی خون شود.
با این حال، این نتایج بسیار متناقض است کومارین همچنین یک سم بسیار سمی کبدی است و افزودن آن به محصولات غذایی ممنوع است اما به دلیل عدم آگاهی از محدودیت های استاندارد دارچین در این فرآورده ها، توصیه می شود بیماران مبتلا به اختلالات کبدی از مصرف دارچین خودداری کنند.
بررسی بالا اهمیت این ادویه را که به طور منظم مصرف می شود با توجه به سیستم قلبی عروقی، سیستم هماتولوژیک، سیستم عصبی مرکزی و غیره برجسته می کند، با توجه به طیف گسترده کاربرد آن، این ادویه خوش طعم خاص می تواند به عنوان مکملی برای داروهای معمولی استفاده شود.
اکثر بیماران با این حال، علیرغم تمام این اثرات پلیوتروپیک، تحقیقات بیشتری برای اثبات اثرات بالینی دارو در دوزی که در آن مصرف می شود، الزامی است.
