ارتفاعات ارمنستان یکی از مراکز قدیمی قالی بافی است.
فرش دستباف روستایی ارمنی در زمان ها و مناطق مختلف نام های مختلفی داشت. در ادبیات ارمنی کلمه فرش از قرن پنجم در ترجمه کتاب مقدس یافت می
شود. در طول قرن‌ها، واژه فرش در ادبیات مترادف با فرش نیز بوده است. همچنین نام دیگری برای فرش، خالی یا گالی است که از کالیکالا، نام عربی شهر کارین،
شهری که به دلیل هنر غنی فرش شهرت دارد، آمده است. مترادف دیگری از فرش در ادبیات ارمنی قرون وسطی یافت می شود.
ویژگی فرش دستباف روستایی ارمنی
فرش های ارمنی به دلیل رنگ های قرمز، سفید، آبی، سبز، زرد و انواع آن ها دارای رنگ های هماهنگ است. رنگ زرد از گل های زرد، رنگ قرمز از سرخابی
همچنین ریشه های تورون، رنگ سبز از پوست گردو به دست می آمد که از آن سایه های قهوه ای نیز به دست می آمد. رنگ سیاه از پوست انار به دست می‌آمد
برای به دست آوردن رنگ آبی از فناوری اختلاط رنگ‌های به‌دست‌آمده از گیاهان مختلف استفاده می‌شد، اما عمدتاً رنگ معروف نیلی از هند وارد می‌شد. در قرون
وسطی شهرت فرش ارمنی بیشتر به دلیل سایه های به دست آمده از قرمز بود و به همین دلیل در دوران خلافت عرب به فرش ارمنی «فرش قرمز» نیز می گفتند.
یکی از ویژگی های فرش ارمنی نیز پشم گوسفندی از نوع «بالباس» بود که به عنوان ماده اولیه استفاده می شد و همچنین پشم بز آنگورا. در منطقه ای که کشت
نخ پنبه و ابریشم توسعه یافته بود، نخ پنبه و ابریشم نیز بسیار مورد استفاده قرار می گرفت.
ویژگی اصلی فرش های ارمنی تزیینات آن است، زیرا هیچ یک دقیقاً به این شکل بافته نمی شود، هر زیور معنای و اهمیت خاص خود را دارد. فرش های ارمنی
دارای تعداد زیادی زیورآلات آیینی، تصویری و عقیدتی هستند. زیورآلات به کار رفته در فرش ارمنی در مجسمه سازی، مینیاتور، معماری و نقره سازی نیز بسیار مورد
استفاده قرار می گرفت.
فرش اژدها
شاید رایج ترین نوع فرش ارمنی واشاپوگورت باشد. یکی از نمادهای رایج ارتفاعات ارمنستان اژدها هستند و اژدها همیشه نماد شر و بدی نبوده است. اژدها نماد
تنها عنصری بود که می توانست هم بد و هم خوب باشد. به همین دلیل است که زیرگونه کامل فرش ارمنی را فرش اژدها می نامند. تصاویر اژدها تجسم نیروهای
کاملاً خوب هستند و معنای محافظتی و حمایتی داشتند. خاستگاه سنت های تزئین فرش اژدها در هنر فرش ارمنی و به طور کلی سیستم فرهنگی از هزاره های
سوم تا دوم شناخته شده است.
